Wspomnienie św. Barnaby Apostoła
11 czerwca

Barnaba urodził się na Cyprze w pierwszej połowie I wieku. Jego właściwe imię brzmiało Józef. Był krewnym św. Marka Ewangelisty i przyjacielem św. Pawła. Wraz z nim udał się do Antiochii Syryjskiej, gdzie umacniał chrześcijaństwo. Również ze św. Pawłem wyruszył w pierwszą podróż misyjną na Cypr, a stamtąd do Azji Mniejszej (51 r.).

O jego późniejszym życiu nie wiemy nic pewnego. Według podania miał on pozostać na Cyprze jako pierwszy biskup tej wyspy; miał także działać w Rzymie, Aleksandrii i Mediolanie. Znany był również w Koryncie.

Tradycja podaje, że Barnaba poniósł śmierć męczeńską przez ukamienowanie ok. roku 60 w mieście Salaminie.
Za cesarza Zenona (488 r.) odnaleziono relikwie świętego. Miał on na piersiach Ewangelię św. Mateusza, którą miał sam własnoręcznie, dla swojego użytku, przepisać.
O działalności i popularności Barnaby dowiadujemy się z licznych apokryfów: np. "Dzieje Barnaby", " Ewangelia Barnaby" oraz " List Barnaby".
Jego kult już w czasach apostolskich był tak wielki, że tylko jemu jednemu spośród wielu uczniów Jezusa Chrystusa Dzieje Apostolskie nadają zaszczytny tytuł Apostoła (choć nie należał on do grona Dwunastu).

Barnaba jest patronem Florencji i Mediolanu. Wzywany jest także jako orędownik podczas kłótni, sporów, smutku oraz burz gradowych. Czczony jest przez bednarzy i tkaczy.

***

Właśnie z powodu licznych kontaktów z innymi ludźmi, kiedy wielu z nich czegoś od Ciebie żąda, gdy obcujesz z nimi poprzez intensywne dyskusje - właśnie dlatego potrzebujesz pomocy anioła ciszy, który te miliony słów, które co dzień słyszysz, będzie w stanie w Tobie uciszyć.

Anzelm Grün

Opracowała Maria Krasnosielska